het gedicht op het schilderij is gemaakt met woorden uit tijdschriften. het gaat over een mens die verlangt om dichtbij het kwetsbare hart van een ander te zijn en er een koesterende thuis voor wil bouwen. ze stuiten echter herhaaldelijk op het ontworteld-zijn van dat hart, waardoor er een afstand blijft tussen hen.

als ik op zoek ben naar u in mijn hoofd

moet ik voortdurend mijn verbeelding verhuizen
dan bots ik op mijn gebreken en moet ik onder ogen zien
hoe je wereld zich pendelt door de vrijheid van de ruimte

soms wil ik gewoon duiken naar je land
er de rest van ons leven wonen in uw hoekje
ik zou je er drijven dragen en koesteren
en in verbeelding je waarheid beklimmen

laat mij ons dichtbij elkaar houden
en je voorzichtige hart
een thuis geven